Dobrze doprawiona historia

Dotarliśmy do Kampot, tym razem jazda autostopem sprawdziła się w 100 %. Najpierw kilkanaście kilometrów z Filipińczykami , którzy od 9 lat mieszkają w Kambodży, a potem przez ok 80 km jazda na pace. Kampot przywitało nas deszczem i to nie zmieniło się w ciągu kolejnego dnia.

Na całe szczęście kolejny dzień mogliśmy spędzić realizując nasz plan : rano pożyczyliśmy skuter a po południu udało nam się namierzyć z pomocą kilku osób, gdzie odbywają się walki kogutów.

Pieprzna opowieść

Naszym głównym celem podczas przejażdżki skuterem, która swoją drogą została okupiona niesamowitym bólem naszych czterech liter:) My naprawdę nie możemy narzekać na nasze drogi. To co się tutaj dzieje to przechodzi możliwości wytrzymałości moich pośladków, a jazda po dziurach to wcale nie brzmi jak masaż, a raczej jak kolejne siniaki.

W trudach dotarliśmy do Farm pieprzu , których w okolicach miasteczka Kep jest kilka. Pieprz w Kambodży jest uprawiany od ponad tysiąca lat. Około roku 1800 francuscy kolonizatorzy sprowadzili pieprz do Europy i wtedy rozpoczęła się „gorączka pieprzu”. Wtedy też pieprz stał się istotnym składnikiem kuchni francuskiej. W najgorętszym okresie w Kambodży produkowano rocznie ok 3000 ton pieprzu , największa odnotowana liczba to 8000ton. Wszystko zaczęło podupadać podczas wojny z Wietnamem a także podczas reżimu Khmerskiego, po którym zostało zaledwie kilka pól na których uprawiano tą roślinę. Odbudowa zniszczonych upraw zajęła wiele lat. Została zapoczątkowana przez rolników którzy przed wojną się tym zajmowali. Obecnie pieprz uprawia się tradycyjnymi metodami, a technika przekazywana jest z pokolenia na pokolenie.

Specjalne wyróżnienie

Obecnie znów pieprz z Kampot jest bardzo pożądany i uznawany za jednen z najlepszych na Świecie. W 2009 roku uzyskał status chronionego wskaźnika geograficznego.

Jest to wyróżnienie przyznawanie niektórym produktom , które nieodłącznie są związane z danym miejscem, regionem, miastem. Związane jest to np. z tradycyjną uprawą tych produktów, specyficznymi cechami czy jakością jaką charakteryzują się dane produkty. Wskaźnik geograficzny to pewnego rodzaju marka, wyznacznik jakości. Innymi przykładami takich wskaźników geograficznych to np. szampan, pomarańcze z Florydy czy owce z Nowej Zelandii.

Więcej możecie przeczytać tutaj : http://www.geographicindications.com/

A jak rośnie pieprz?

To pytanie i my sobie zadawaliśmy. Na terenie na którym uprawia się piperz powbijane są ok 4-5 metrowe tyczki, oddalone metr od siebie po któych do góry pnie się pieprzo-dajna roślina. Rośliny są przykrywane liśćmi palmowymi aby uchronić je przed zbyt dużą ilością słońca. Przez pierwsze 2-3 lata nie wydaje owoców i przez ten okres musi być codziennie podlewana. Roślina po 6-7 latach jest najbardziej płodna i dorasta do ok 5 metrów wysokości. Roślina żyje ok 30 lat jednak jej najbardziej witalny okres kończy się po 15 latach. Zbiory odbywają się na przełomie lutego i kwietnia. Z jednej rośliny można zebrać ok 2-3 kg pieprzu. Więc myślę, że ciężko sobie wyobrazić jaka ilość roślin musiała tu być skoro zebrano tu 8000 TON pieprzu!

Przepis na owoce morza w zielonym pieprzu

3-4 kiście zielonego pieprzu

2-3 ząbki czosnku

Oliwa

Kilka kropli sosu sojowego do smaku

Owoce morza które mamy zamiar przyrządzić

Najpierw pieprz ucieramy w moździerzu razem z czosnkiem.

Na patelni rozgrzewamy olej i po chwili dodajemy nasz przygotowany wcześniej pieprz z czosnkiem. Chwile tak smażymy i dodajemy owoce morza. Do smaku można dodać sos sojowy.

Potrawa jest bardzo prosta i szybka do przyrządzenia jednak ze względu na pieprz może być troche ostra. Warto podawać ją z ryżem, który złagodzi ostry smak.

Kolory pieprzu

Zielony :

Jest to niedojrzały owoc, musi być skonsumowany do trzech dni od zerwania. Posiada lekko cytrusowy smak i jest mniej ostry niż sucha jego odmiana. Używany jest głównie do przyrządzenia owoców morza. Może być przetrzymywany w słonej wodzie, jednak nie będzie miał takiego samego smaku świeży.

Czarny:

jest to pieprz który z zielonego zaczął nabierać żółtych kolorów. Zbiera się takie siarna i suszy na słońcu, na bambusowych matach przez ok 3-4 dni. Czarny pieprz, dobrze przechowywany można trzymać przez wiele lat w przeciwieństwie do mielonego pieprzy, którego smak i zapach zanika po niedługim czasie

Czerwony:

Grona pieprzu czerwonego zbierane są w momencie gdy owoc jest całkowicie dojrzały i ma kolor czerwony. Kupując trzeba się dobrze przyjrzeć, aby dostrzec różnicę między czarnym a czerwonym pieprzem. Czerwony pieprz posiada silny i owocowy aromat, posiada ostry smak czarnego pieprzu i lekko słodkawy. Owoce są także suszone na słońcu przez kilka dni. Jest to najdroższa odmiana pieprzu.

Biały:

Dojrzałe ziarna pieprzu są zbierane i poddawane procesom fermentacji. Ziarna pieprzu namacza się w wodzie około tygodnia, a następnie usuwana jest zewnętrzna warstwa jagody. Następnie wszystko suszy się , aż do uzyskania szaro- białej barwy. Biały pieprz jest dużo delikatniejszy w smaku niż czarny i stosuje się go do przyżądzania białego mięsa, białych sosów, pasztetów i ryb.