Blog Elements

Half Sized Blog Element (Single Author Style)

Half Sized Blog Element (Multi Author Style)

Plotki i ploteczki o Vang Vieng

29 września 2012/w Azja, Laos, Śladami Marzeń/Autor k.piekarski

Piękna Azja Vang Vieng to kolejne miejsce podczas naszej podróży które można zaliczyć do jednego z piękniejszych. Tak wiem , piszemy to ostatnio prawie w każdym poście. Jednak północ Tajlandii i Laos naprawdę zachwyciły nas naturą i swoją autentycznością. Tak jak wygląda Laos, wyobrażaliśmy sobie większość Azji. Jadąc z Luang Prabang do Vang Vieng widzieliśmy […]

Laos – taki dziwny kraj

27 września 2012/w Azja, Laos, Robaki i Przysmaki/Autor k.piekarski

Taki dziwny kraj, który zwie się Laos Państwo w którym nie ma Mc’donalda, jeden z najbiedniejszych krajów świata,jednak drogi na tle pozostałych państw azjatyckich jest. Kraj kontrastów gdzie bambusowe chatki przeplatają się z ekskluzywnymi willami. To właśnie Laos, kraj w którym litr whisky tańszy jest jest od wysłania kartki pocztowej. Z Chiang Rai do Luang […]

Plotki i ploteczki o Vang Vieng

29 września 2012/w Azja, Laos, Śladami Marzeń/Autor k.piekarski

Laos – taki dziwny kraj

27 września 2012/w Azja, Laos, Robaki i Przysmaki/Autor k.piekarski

Full Sized Blog Element (Big Preview Pic)

Plotki i ploteczki o Vang Vieng

29 września 2012/w Azja, Laos, Śladami Marzeń/Autor k.piekarski

Piękna Azja

Vang Vieng to kolejne miejsce podczas naszej podróży które można zaliczyć do jednego z piękniejszych. Tak wiem , piszemy to ostatnio prawie w każdym poście. Jednak północ Tajlandii i Laos naprawdę zachwyciły nas naturą i swoją autentycznością. Tak jak wygląda Laos, wyobrażaliśmy sobie większość Azji. Jadąc z Luang Prabang do Vang Vieng widzieliśmy przydrożne wioski, w których czas się zatrzymał, a ludzie mieszkają w domkach z bambusa. Droga była niezwykle kręta i wychylając się przez okno można było zobaczyć górską przepaść. Raz po raz pojawiali się ludzie na tej drodze, nie wiadomo skąd, bo w przeciągu kilku kilometrów nic nie było. Po przyjrzeniu się dokładniej dostrzegliśmy , że na tych stromych zboczach, także są chatki a co lepsze, pola uprawne na których miejscowi hodowali różne warzywa. Niesamowite jest to, że na tak spadzistym terenie ( nie było tarasów) można uprawiać z powodzeniem różnego rodzaju rośliny.

Prysznic na wiosce

Jazda autobusem była niesamowitym doświadczeniem i smakowaniem miejscowego folkloru. Ludzie nie mają łazienek , jednak przy drodze z górskich zboczy wystają często rury, z których leci woda, to tutaj miejscowi zażywają kąpieli. Czasem w niektórych wioskach można zobaczyć coś na wzór „publicznych łaźni”, mały betonowy budyneczek, w którym jest zbiornik z wodą i wystaje z niego kilka kranów. To tutaj zbierają się mieszkańcy wioski na wieczorną toaletę.

Jesteśmy w niebie

Oprócz tej całej kulturowej otoczki to są jeszcze niesamowite przykuwające uwagę widoki. Droga do Vang Vieng położona jest w górach co dostarcza wspaniałych wrażeń, szczególnie gdy chmury delikatnie przykrywają wierzchołki wzniesień, a momentami się przez nie zwyczajnie przejeżdża.

Ploteczki o Vang Vieng

O Vang Vieng słyszeliśmy tylko to , że jest to najbardziej imprezowe miejsce w Laosie, że można spływać cały dzień na dętkach i zatrzymywać się co rusz w kolejnym barze. Już w Kambodży słyszeliśmy, że ta atrakcja nas ominie, ze względu na tragiczny wypadek. Okazało się, że kilka tygodni przed naszym przyjazdem tutaj spływ na dętkach (teoretycznie ) zamknęli co pozbawiło miasto głównej atrakcji. W przewodniku Lonely Planet Vang Vieng jest opisywane jako najbardziej niebezpieczne miejsce dla turystów w Laosie. Właśnie ze względu na tubing(spływ na dętkach), co roku ginie w nurcie rzeki kilkadziesiąt osób, głównie ze względu zbyt duże spożycie alkoholu i innych środków odurzających. (Podobno wzdłuż rzeki są bary z grzybkami, opium, alkoholem itd.) Piszę podobno, bo zrezygnowaliśmy z tej rozrywki na koszt innej. Okazało się, że na dętkach można było spływać, ale to bary były pozamykane ( zalecenie rządu), bo kilka tygodni wcześniej rzeka zabrała ze sobą kilka zalanych w trupa duszyczek.

Nie tylko Tubing

Vang Vieng okazał się pięknym miejscem , położonym w dolinie otoczone ze wszystkich stron wapiennymi górami, które pokryte są dywanem lasu deszczowego. Wszystko razem wygląda obłędnie. Miasteczko ma wiele do zaoferowania jeśli chodzi o różnego rodzaju sporty, nie koniecznie ekstremalne. Speleolodzy będą w siódmym niebie. Jaskinie krasowe, ciągną się przez kilka kilometrów, kras który tu utworzyła natura przez lata jest oszałamiający. Wstępy to większości jaskiń to zaledwie 10 000 kip. i już można się poczuć jak Indiana Jones poszukujący kolejnych skarbów. W większości miejsc można wynająć przewodnika, który również za ok 10 000 oprowadzi po najodleglejszych zakątkach jaskiń. Widzieliśmy wielu śmiałków wybierających się tutaj tylko w japonkach, jednak nie jest to dobry pomysł. Większość z nich wracała na boso i z uszkodzonymi butami w ręku. W środku zazwyczaj jest po prostu ślisko. Co Labi przypłacił wywrotką na wejściu do jednej z grot. Wyobraźcie sobie plecak który nagle został przykryty warstwą błota i zieloną koszulkę, która zmieniła kolor na brązowy.O spodniach nie wspominamy

Skuter – nasz ulubiony azjatycki środek transportu

Już w wielu miejscach używaliśmy skutera więc im tym razem był to dobry pomysł. Nawet dla samej przejażdżki po okolicy – było warto. Na początek pojechaliśmy do jaskini , która okazała się „podróbką” innej . Miejscowi się wycwanili i wiele jaskiń ma podobne nazwy do tych, które są rekomendowane w przewodniku Lonely Planet. Niewątpliwie ten trick i tym razem im się udał. Jednak jak już przejechaliśmy kawał wyboistej drogi to zdecydowaliśmy się zobaczyć jaskinię. Byliśmy tylko my i kilka nietoperzy , które ewidentnie denerwowały błyski naszych latarek. Piękne nacieki, kras , wszystko wyglądało jak z bajki. A w dodatku to, że chodziliśmy gdzie chcieliśmy.

Kolejnym miejscem była jaskinia Tham Nam do której wpływa się na dętkach. W międzyczasie dołączył się do nas młody chłopak i pokazywał nam różne przejścia,ciekawe miejsca. Sami nigdy byśmy tego nie zobaczyli i było bardzo wesoło. Do momentu, gdy nagle po wyjściu z jaskini chłopak powiedział, że mamy mu zapłacić. Może nas teraz źle zrozumiecie, ale chyba każdy woli być wcześniej poinformowanym i mieć czarno na białym za co się płaci. Po prostu czuliśmy się w pewien sposób oszukani, a z drugiej strony po raz kolejni poczuliśmy się jakby miejscowi traktowali nas jak worek pieniędzy bez dna. Sytuacja się trochę zaogniła w momencie gdy kategorycznie mu podziękowaliśmy. Chłopaczek naprężył się jak młody kogucik, zacisnął pięści i zagroził, że wezwie zaraz pomoc z wioski jak mu nie zapłacimy. Na to Labi powiedział, że zaraz zadzwoni po policję, armię i do ambasady. To nieszczęśnika przekonało, żeby się wycofać… To ni był jednak koniec przygód.Po powrocie do skutera okazało się, że stacyjka jest nie sprawna. Nie wiadomo czy coś się zablokowało, czy ktoś w ten sposób próbował się zemścić i napchał tam czegoś. Na szczęście jeden z miejscowych kierowów odłączył dwa kabelki i udało się ruszyć. Bez migaczy, wskaźnika paliwa i całej pozostałej elektryki wróciliśmy do Vang Vieng i na szczęście jakoś udało odzyskać się paszport. Resztę zwiedzania przełożyliśmy na kolejny dzień.

Jazda – ciąg dalszy

Kolejny dzień również spędziliśmy na skuterze podziwiając piękne widoki i wioski. Przy okazji zahaczyliśmy o jaskinię Tham Phu Kham ( blue Lagoon) bardzo fajnie przygotowane miejsce na piknik. Aby dojść do jaskini trzeba się wspiąć kawałek do góry. Na dole, po spenetrowaniu jaskini można orzeźwić się w niebieskawej wodzie, skacząc do niej na linie.

Vang Vieng okazało się cichym i spokojnym miejscem , wbrew temu co wszyscy mówili. W całym Laosie wszystkie sklepy, bary i restauracje zamykają się przed godziną 24. Być może sprawiła to zła fama związana z zamknięciem tubingu. Jednak z powodzeniem można by tu spędzić tydzień i się nie nudzić, a uprawiając wspinaczkę, penetrować jaskinię, pomieszkać z miejscowymi, popływać w turkusowych strumieniach lub po prostu zrelaksować się nad brzegiem rzeki. Jest to niewątpliwie jedno z najbardziej malowniczo położonych miejsc jakie zobaczyliśmy.

Więcej zdjęć z Laosu znajdziecie na naszym profilu na FB tutaj

oraz TUTAJ

Laos – taki dziwny kraj

27 września 2012/w Azja, Laos, Robaki i Przysmaki/Autor k.piekarski

Taki dziwny kraj, który zwie się Laos

Państwo w którym nie ma Mc’donalda, jeden z najbiedniejszych krajów świata,jednak drogi na tle pozostałych państw azjatyckich jest. Kraj kontrastów gdzie bambusowe chatki przeplatają się z ekskluzywnymi willami. To właśnie Laos, kraj w którym litr whisky tańszy jest jest od wysłania kartki pocztowej.

Z Chiang Rai do Luang Prabang za połowę ceny

Od pierwszej chwili Laos wydawał nam się lekko dziwnym państwem. Rozpoczęło się od tych trunków z penisa tygrysa, kobry, a na czym się skończy to jeszcze zobaczymy. Do granicy tajsko-laotańskiej dotarliśmy na własną rękę. Przerażały nas ceny w agencjach turystycznych w Chiang Rai, w których bilety oscylowały w okolicach 1500BHT./os. To nasz 3 dniowy budżet i raczej takich wydatków chcieliśmy uniknąć. Ostatecznie pojechaliśmy miejskim autobusem do przygranicznej miejscowości Chiang Khon( 65BHT/os), potem ze stacji autobusowej stopem nad Mekong. I już staliśmy przy dwóch mocno wysłużonych budkach, z których wystawała tylko ręka strażnika oczekującego na paszporty. Byliśmy jego jedynymi klientami, także mnie sprawdzał bardzo dokładnie, porównując moje zdjęcie ze wszystkimi poszukiwanymi, których podobizny miał wywieszone w gabinecie. No cóż niestety do żadnego Taja podobny nie byłem. Dostaliśmy kolejną pieczątkę do paszportu i ruszyliśmy w stronę przystani. W malutkich łupinkach obsługiwanych przez miejscowych przejeżdża się do Laosu( koszt 40BHT) . W podróży towarzyszyły nam worki kurzych nóżek i inne podobne przysmaki. Tam przyszedł czas na wizę. I tutaj ciekawostka. Laotańczycy uzależnili koszt wizy od kraju, a właściwie regionu świata z którego pochodzisz. Do takich samych biedaków jak by zostali zakwalifikowani z Europy zachodniej jedynie Francuzi i Niemcy. Polska ma najtańszą wizę( nie wliczając w to państw azjatyckich). Jedynie 30$ na 30 dni. Najgorzej pod tym względem mają Kanadyjczycy , którzy płacą za to samo 40$. Około 15 minut czekaliśmy za zwrot paszportów i kiedy to nastąpiło mogliśmy wkroczyć na laotańską ziemię. Od razu zaklepaliśmy nocnego busa do Luang Prabang(650BHT/os) i poszliśmy na obiad. Tam raczyłem się tutejszym specjałem BeerLao. Takie to piwo że butelka 650ml kosztuje dolara, a potem suszy człowieka przez 2 dni gratis i to bez dodatkowych opłat. Ciężki przypadek, no ale przecież to piwo ryżowe więc co się dziwić. Wracając jeszcze do kosztów wyjazdu wyszło tak , że dojazd do Luang Prabang bez pomocy pośredników wyniósł nas 755BHT czyli niemal dokładnie połowę ceny oferowaną przez biura podróży w Chiang Rai.

Luang Prabang – podobno najbardziej urokliwe miasto w Azji

Luang Prabang to piękne miasto położone pomiędzy dwoma rzekami – Mekongiem i Nam Khan, wśród porośniętych lasem gór, które dają poczucie bezpieczeństwa i sprawiają, że to miejsce jest wyjątkowe. Spokój, magiczna atmosfera i świat jakby z innej bajki. Czy to na pewno Laos czy mała wioska gdzieś na francuskiej prowincji? Do miasta dotarliśmy około 5:30 rano. Sprawiło to, że od razu załapaliśmy się na buddyjskie „show”. Mnisi byli już gotowi do wyjścia na ulicę( dokładniej jest to opisane w poprzednim poście). Pomarańczowe szaty towarzyszył nam zatem niemal od początku. Poprzez tak żywy kolor zapamiętamy też Laos. Trochę czasu zajęło nam znalezienie przytulnego hostelu w atrakcyjnej cenie. Ostatecznie wynajęliśmy ogromny pokój z ciepłą wodą, internetem, balkonem, darmową kawą i bananami rano oraz widokiem na Mekong za 50000 Kip. To jakieś 6,25$ – najtaniej jak udało się nam znaleźć. Co ciekawe ten sam hostel w wysokim sezonie kosztuje 20$ na pokój i podobno ma pełne obłożenie! To gdzie my tak właściwie jesteśmy, bo chyba nie w jednym z najbiedniejszych państw świata. Luang Prabang to miasta głównie niezliczonych świątyń czyli Watów. Całe centrum historyczne wpisane jest na listę UNESCO, ze względu na kolonialna zabudowę.

Tat Kuang Si i Budda Cave

Tat Kuang Si to kaskadowy wodospad , jeden z najpiękniejszych widoków na naszej trasie! Zaledwie 30km od Luang Prabang. Nie do opisania jest to, co potrafi stworzyć natura. Dojechaliśmy tutaj z naszymi nowo poznanymi koleżankami, które nas namówiły na wycieczkę. Było warto. Niesamowite kaskady i rozpryskująca się woda w różnych kierunkach z głównego wodospadu wyglądała malowniczo . W dodatku prawie wszędzie można zażyć kąpieli w orzeźwiającej basenach , które utworzyła rzeka. Na samym szczycie wodospadu znajduje się również naturalny basen , skąd można podziwiać widok na okolicę, piękne gęste, połacie wiecznie zielonych lasów. Niewątpliwie największą atrakcją są skoki do wody. Pierwsza opcja to skok z krawędzi jednej z kaskad:) My wybraliśmy drugą , czyli skok na linie , niczym tarzan prosto do lodowatej wody. Przed wejściem do parku można zobaczyć niedźwiadki, da których utworzone jest tu centrum rehabilitacji. Można poobserwować jak leniwie sobie śpią w specjalnie przygotowanych dla nich hamakach. Wykonywały też różne dziwne akrobacje.

Kolejnego dnia wybraliśmy się oczywiście na skuterze na wycieczkę objazdową. Zahaczyliśmy o Budda Cave. Jaskinię w której mieści się ponad 4000 figurek Buddy. Większość pochodzi z XVIII – XX wieku, wykonana jest z drewna i pokryta czarną bądź czerwoną farbą, dodatkowo wiele z nich jest pokrytych płatkami złota. Dla Laotańczyków ma znaczenie historyczne. Początkowo jaskinia była prawdopodobnie wykorzystywana podczas obrzędów religii animistycznych, ta jaskinia akurat miała związek z duchem rzeki. W przeszłości odbywały się tutaj liczne ceremonie. Obecnie to typowa atrakcja turystyczna, która bardzo wzbogaciła pobliską wioskę. Trudno się dziwić, na samym wjeździe miejscowi rozciągnęli linkę i zakazali wjazdu. Dlaczego? Bo motor trzeba zostawić na płatnym parkingu. Cena na bilecie 5000kip, w rzeczywistości 2000kip też ich zadowoli. Droga do jaskini prowadzi przez Mekong, także 3-minutowa wycieczka na drugą stronę to kolejne 10 000kip. Potem jeszcze wejście do jaskini 20000kip i już możemy podziwiać stare, zakurzone, często zniszczone posągi Buddy w ilości 4000. Wynikiem tego w wiosce prawie każdy dom jest murowany, nie ma bambusowych rozlatujących się chatek tak jak na całej trasie. Po prostu żyje się tu na bogato.

Co roku w okresie obchodów Nowego Roku mieszkańcy Luang Prabang odbywają do jaskini pielgrezymkę

Whisky Village

W drodze powrotnej mieliśmy okazje zobaczyć jak się produkuję laotańską whisky. Powiedzmy sobie szczerze, że te widok przyprawił nas prawie o ból głowy. Wielkie baniaki jak na smołę, w nich jakieś dziwne szmaty. Wszystko to podgrzewa się na ognisku, unosi się bliżej nie zidentyfikowany zapach. Zaraz obok gliniane baniaki, jeden z nich Pani otwiera i i każe wąchać. SFERMENTOWANY RYŻ i taki odór, że szok. Za chwilę Pani podstawia kieliszek i nalewa jeszcze gorącego napoju. Jak piliście kiedyś ciepłą wódkę to wiecie o co chodzi, jak nie to lepiej nie próbujcie. Odwracamy się w drugą stronę tam ktoś wsypuje ryż, tam wysypuje, wokół pełno kur i kaczek, które oczekują spadających ziarenek. Gdzieś z tyłu stoją zakurzone butelki i banderole. Whisky już prawie jest gotowa do spożycia.

Zdecydowanie przyjemniej oglądało się napój już przygotowany do spożycia. Oprócz standardowych butelek, mogliśmy w jednym miejscu oglądać tak różnorodną florę i faunę Laosu. W każdej butelce znajdował się inny wąż, razem było ich z 50.Węże, żmije zielone,białe, w paski, w cętki, duże, małe do wyboru do koloru. Do tego skorpiony, jaszczurki i źdźbła trawy – może to taka nasza żubrówka. Laotańczycy do butelki są chyba wstanie włożyć wszystko!

Wiejska impreza

Nie przypuszczaliśmy, że zwiedzanie zakończymy już około 13:00. W drodze do kolejnego wodospadu, zjechaliśmy do pobliskiej wioski, aby trochę od kuchni przyjrzeć się życiu miejscowej ludności. Wjeżdżamy, a tutaj impreza. Zatrzymaliśmy się na chwilę, aby się temu przyjrzeć. Po chwili grupa kobiet zaczyna nas wołać i zachęcać do zajęcia miejsca. Wokół jakieś 200 osób, atmosfera istnie szampańska. Piwo leje się strumieniami, a właściwie butelkami. Siadamy i wtedy się zaczęło. Jedna osoba przynosi nam sticky rice, kolejna jakieś mięso duszone z warzywami, pomarańcze, piwo … i w ogóle wszystko co było wokół. Po chwili dosiada się pierwszy gość, otwiera nam piwo i wznosi toasty. My nic po laotańsku, on nic po angielsku, ale gada non stop. Toasty wznosił z częstotliwością co trzy zdania. Pierwsze piwo poszło, kolejne. Tak dosiadali się raz po raz nowi uczestnicy biesiady. Nie minęło kilka kolejnych minut, a zostaliśmy wyrwani do tańca ludowego. Na szczęście nie było to żaden Krakowiak i daliśmy jakoś radę. Ruchy polegały tylko na obracaniu dłońmi i powolnym przemieszczaniu się w kółeczku. Ufff, ale byliśmy rozchwytywani. W międzyczasie udało nam się dowiedzieć, że jest to impreza z okazji zakończenia jakiś regat. Właściwie to najpierw mówili nam, że regaty są o 17, ale o 16 impreza dobiegał końca i każdy mówił, że idzie spać. Myślę, że ciężko byłoby im także wiosłować w tym stanie. My pod koniec też musieliśmy przystopować bo czekał nas jeszcze powrót do domu. Folklor i cała zabawa to dla nas niepowtarzalne doświadczenia i właśnie dla takich kwiatków się podróżuje.

Więcej zdjęć znajdziecie na na stronie Świat PodróżnikówKLIKAJĄC ->TUTAJ